Als je het woord bibliotheek opzoekt in de Dikke Van Dale krijg je als definitie: 1. boekenverzameling 2. instelling die boeken uitleent. Maar heeft een fysieke plek, waar je boeken verzamelt en kan ontlenen, in ons digitaal informatietijdperk nog zin? Moet de gemeente nog in de Bib investeren?
Als je historisch kijkt naar wat een bibliotheek is, dan merken we dat het vooral begon als een private verzameling van teksten en geschriften. De bekende bibliotheek van Alexandrië begon, volgens de legende, met de private boekencollectie van Aristoteles. Vanaf de 3de eeuw voor Christus groeide ze door iedere boekenrol die in de stad binnenkwam te kopiëren, de originelen zelf bij te houden en de kopieën dan aan de oorspronkelijke eigenaar terug te geven. Maar die bibliotheek stierf toen de boeken in vlammen opgingen.
Als een moderne bibliotheek in brand vliegt, herrijst die onmiddellijk uit haar as. In het internettijdperk zijn boeken niet langer dé informatiedrager. De bibliotheek als boekenverzameling is dus niet meer nodig. Ook de Vlaamse wetgever kwam al tot dit inzicht. Sinds 2016 is de bibliotheekverplichting voor lokale besturen geschrapt. Een gemeente moet puur wettelijk niet meer investeren in een bib.
Onze bibliotheek is meer dan een boekenmagazijn.
Toch heeft onze Schotense bibliotheek een meerwaarde. Ze is immers meer dan een boekenmagazijn, maar een verzamelplaats van kennis. De voorbije decennia volgde de beheerraad de maatschappelijke trends. Zo kwamen er naast de boeken, ook platen, dia’s, Cd’s, Dvd’s en computers met internet. Sommige van die vernieuwingen werden door de tijd ingehaald en verdwenen alweer.
Een antwoord geven op het nut van een bibliotheek in huidige digitaal infotijdsperk blijkt niet eenvoudig te zijn. We moeten breder kijken dan vroeger. Sinds de heropening van het Braem-gebouw wordt het gebouw daarom ook gebruikt als tentoonstellingsruimte (nu bijvoorbeeld voor een tentoonstelling over de Schotense componist Arthur Verhoeven). Onze bib groeit zo meer en meer uit tot een culturele ontmoetingsplaats. Dat is een goede evolutie.
Onze bib groeit meer en meer tot een culturele ontmoetingsplaats.
Maar we kunnen meer doen. Laten we de bibliotheek terug beschouwen als verzamelplaats van kennis. Laat haar als een feniks herrijzen en haar vleugels uitslaan als een info- en leercentrum. Zo kan het dé plaats worden om cursussen en/of lezingen te organiseren. Ik stel voor om dit te doen in zowel de Braembib als het Deuzeldfiliaal. Op die manier zal de Schotense bib ook in het nieuwe tijdperk hoge toppen scheren.